domingo, 31 de julio de 2011

XII Certamen de bandas de Villa de aranda

La banda de música “La Lira” de Ribadavia (Ourense), dirigida por Juan Carlos López Vázquez, ofrece un concierto el viernes 29 de julio a las 22h. en la plaza del Trigo de la burguesa Aranda del Duero con motivo de su participación en el XII Certamen de Bandas Villa de Aranda.

El concierto resulta espectacular tanto por el entorno recogido entre la plaza adoquinada y el apreciativo silencio del público como por la solvencia de los músicos a la hora de afrontar un certamen de este calibre. Cabe destacar la primera parte del concierto con la emotiva y unificada interpretación de La Quintaessenza de Johan de Meij. La banda logra así una sonoridad y afinación empastadas, además de conquistar con la fluida intervención de varios solistas, entre los que destacaron el clarinete primero Jose Luís Tielas Santiago, el oboe primero , Raúl Pérez Álves o el trompeta Luis Miguel Crespo Caride.

Para futuras intervenciones de esta prometedora banda cabe desear un trabajo más concentrado y disciplinado, mejorando así el empaste de la plantilla con los refuerzos. La ajustada línea de trabajo previo no ha supuesto un impedimento sino una motivación para que estos músicos, en su mayoría profesionales de superior, generen un clima de calidad musical durante el concierto, mejorando a ojos vistas la concentración de la misma entre el ensayo previo y el concierto.

Creada en el año 1840 por el maestro italiano Veneroni, “La Lira” de Rivadavia es organizada en una Sociedad Filarmónica destinada a la formación de la Juventud, dirigida por Luis Nessone. Entre sus directores Antonio Freijido, Luis Brage y desde 2009 Juan Carlos López Vázquez. “La Lira” ha obtenido galardones como el primer premio en los certámenes de Villafranca del Bierzo o Pontevedra, y ha grabado cuatro discos. Ha pasado por épocas difíciles y está emergiendo con 62 músicos y energías renovadas, contando actualmente con la reciente incorporación de las tubas además de una marimba, vibráfono, campanólogo, y otros muchos instrumentos de percusión.

Su director titular, Juan Carlos López Vázquez, es orensano y titulado en trompeta y Maestro en la Escuela de Gaitas de la diputación de Ourense. Ha dirigido bandas como la Banda de música de Carballedo o la Banda Sinfónica de la Ribeira Sacra y fue titular de la banda de Música de Vilanova dos Infantes, además de colaborar en bandas como director invitado en Galicia y Brasil. Actualmente dirige la Banda Juvenil de la Escuela de Música de Barbadás y es director titular de la Banda de Música “La Lira” de Rivadavia.


Camila Fernández Gutiérrez

lunes, 16 de mayo de 2011

Momentos de simbiose.

Nas parroquias de Vigo existe dende fai anos a tradición de pasarse dunha a outra a San Isidro o dia da súa onomástica, quedando a parroquia receptora un ano coa súa custodia ata o ano seguinte, que se lle entrega a outra. Este ano tocoulle a Candeán recibir o santo dende Cabral, e a comisión de festas convidou a banda de música para que participásemos no acto xunto con outras agrupacións.

Foi un fermoso día onde a exhuberancia da primavera deixábase notar polos frescos aromas que vagaban polo ar e por un sol irradiante de luz. Neste contexto comezamos a tocar, o público non tardou en unirse á música bailando alegre e intensamente e mandando algún aturuxo que outro. As típicas pezas tocadas mecanicamente trocaron agora en melodías frescas e cheas de vida, incluso eu sorprendinme a min mesmo movéndome o ritmo de pasarrúas tocados ata a saciedade anteriormente. Foi unha experiencia vibrante onde publico e músicos acadaron unha simbiose única. Obviamente, neste contexto festivo, é sinxelo acadar expresións de xubilo por parte do público e lograr este grao de complicidade.

Como músicos profesionais, dentro do ámbito do conservatorio, tocamos polo simple pracer de facer música e intentamos mellorar cada día con pezas máis complicadas tanto en técnica como en expresión. Pero non deberíamos esquecer ao público, para trocar os concertos musicais (sexa no ámbito que sexa) de simples audicións onde este xulga ao interprete, a experiencias integradoras onde publico e intérprete formen parte dun todo.

Xesús Casal Piñeiro.

domingo, 15 de mayo de 2011

XIII Concierto de premiados del concurso "Ría de Vigo" 2011

El 14 de mayo se celebra el concierto de premiados del XIII Concurso de piano de Ría de VIgo 2011. En este concurso se ofertan varios premios, infantil, juvenil y senior, y es a los galardonados a los que escuchamos en este concierto, entre los que la ganadora del primer premio en la categoría senior, Natalia Tkachenko, representa  junto a la orquesta de Vigo 430 el Concierto en La menor de E. Grieg.

De la categoría infantil destaca el infante de 10 años, Jacobo Ramos Casariego, con una interpretación madura de el Nocturno en Fa m de Chopin, tras la que saluda con sencillez al público encandilado. Tomás André García de Matos, de trece años, por su acertada interpretación del Preludio Nº 12 de Rachmaninov. Resultan algo empalagosas las vistosas composiciones de Pinho Vargas, recurrentes en el repertorio los participantes infantiles.

Tras un descanso no exento de accidentes, en el que nuestro director del Conservatorio lideró a un grupo de rezagados de entre el público, la talentosa finalista del concurso Natalia Tkachenko interpreta junto a la Orquesta 430 el Concierto en La m de E. Grieg. Su postura ligeramente adelantada y de muñecas lánguidas parece facilitarle una interpretación sublime, llena de contrastes dinámicos y emotivos, trinos ágiles de un batir de alas y un marcado carácter expresivo. De movimientos precisos y decidida en sus entradas, es seguida con cierto trabajo por la orquesta. La 430 la recibe con cariño, y a lo largo de la obra le permite desenvolverse con bastante soltura. Sin embargo, cierta descompensación entre la cuerda y los timbales desemboca en un finalligeramente rudo tanto por el volúmen como por la exageración del carácter marcato del tercer movimiento, que deja al público un tanto desconcertado.

Es de agradecer que se lleven a cabo estas iniciativas para promover el talento de los jóvenes músicos.

Camila Fernández Gutiérrez.

sábado, 14 de mayo de 2011

The New London Consort.

Onte, 18 de abril tivo lugar o primeiro concerto do VI Festival de Músicas Contemplativas enSantiago de Compostela. Estivo a cargo do conxunto The New London Consort dirixido por PhilipPickett, que aportou unhas excelentes notas ao programa.

A agrupación demostrou a súa grande mestría e pulcritude na interpretación histórica de música antiga, como veñen facendo durante anos, e que tivemos oportunidade de escoitar en numerosas ocasións grazas á ampla actividade concertística desta. Deste modo é como divulgan un son distinto, con instrumentos moi parecidos aos orixinais da música antiga e con afinacións chocantes para os oídos contemporáneos, afeitos a unha afinación moderna.

Dada a extensión do programa, o estilo interpretativo e o seu monotematismo- estamos a falar de músicas de temática relativa ao tempo de Pascua -un público heteroxéneo podería aportar opinións enriquecedoras moi dispares. A miña opinión é favorable en calquera dos sentidos.

Cabe destacar a actuación da violinista principal, especialmente no Oratorio de Pascua de J.S. Bach, última obra do programa. Sen dúbida para os amantes da música antiga foi un concerto para disfrutar.

Alba Díaz Taboada.

VI Músicas contemplativas.

Semana Santa en Compostela. Como dende fai catro anos asisto ao festival de Músicas Contemplativas, organizado polo Consorcio de Santiago, que xa vai pola súa sexta edición. Seis días, sete igrexas, trece grupos, pero un mesmo sentimento: unha profunda espiritualidade. De primeiras o concepto do festival sorprende. Qué teñen que ver os cantos sufíes con Arvo Pärt, ou os derviches con Gesualdo? Pois teñen que ver, e moito. Non se trata de debuxar barreiras culturais, senón máis ben de todo o contrario: buscar o universal. A través dos motetes, das leçons de ténèbres, do mugham... ábresenos un camiño que roza o misticismo, un espazo de instrospección que nada ten de fervor ou fanatismo. Seis edicións nas que a través da mellor das músicas, tendemos a ser un co entorno.

Julia Feijóo.

A poesía é un xeito de loitar CONTRA a barbarie.

Ayer fui sorprendida por una representación musical fresca e innovadora liderada por gaiteros en la Semana de las Letras gallegas.

Los alumnos de la Escuela de Arte Dramático recitan poesías de Lois Pereiro mientras cinco estudiantes de gaita del Conservatorio Superior de Vigo interpretan composiciones y obras tradicionales arregladas y creadas por uno de ellos: David Bellas. Todo ello coronado con una performance en la que voluntarios del público grafitean en un mural la frase de Lois: "A poesía é un xeito de loitar CONTRA a barbarie".

Esta frase ejemplifica la poesía de Lois, llena de pasión y actualidad, con temas vivos como el Sida o la conservación de la Galicia genuina mediante un diccionario que la describe con aguda y grácil y sensibilidad. A estos versos del presente se le suman las gaitas con una propuesta rompedora de disonancias y dramatismo interpretados con gran sentido escénico, algo más disperso en el recitado de los poemas.

En el entorno conformista y tradicional del Conservatorio se hace imprescindible la creación e intepretacion de música contemporánea y su fusión con otras artes como la poesía, con el compromiso de romper las anticuadas formalidades musicales establecidas y la convicción que han demostrado tener estos cinco músicos.

Doy mi enhorabuena por esta refrescante propuesta.

Camila Fernández Gutiérrez.

viernes, 13 de mayo de 2011

A poesía é un xeito de fuxir da barbarie

Xoves, 12 de maio de 2011.

Acabo de chegar a casa despois de ver o acto homenaxe a Lois Pereiro que co gallo do día das letras galegas levaron a cabo ós compañeiros e amigos do departamento de Instrumentos da Música Tradicional e Popular do conservatorio superior de Vigo, e a xente da Escola Superior de Arte Dramático. Pequenos poemas e fragmentos musicais intercalándose as veces, integrándose noutras.

A música, arranxos e composicións de David Bellas, e a poesía de Lois Pereiro fusionáronse maxistralmente, pois ambas posuían ese caracter de modernidade e rebeldía ante as normas, ese afán de transmitir unha mensaxe mediante dous medios considerados triviais por moita xente, pero cun fondo sentimento polo propio, representado na fala da xente de a pé, no icónico da gaita galega.

En resumo, un proxecto perfecto na súa concepción e realización, polo que só queda felicitar os encargados da ESAD e a mestra Rebeca Carrera por facelo posible, e os intérpretes por leválo a cabo dun xeito altruísta e cunha actitude totalmente profesional. Digno de mención é tamén o esforzo dos músicos por crear unha “performance” total, cunha posta en escea participativa, con vocalizacións... elementos que moitas veces os músicos non estamos acostumados a facer e que poden avergonzarnos un pouco ante o público.

Por outra banda, o toque arrabalero ou “underground” aportouno a organización do conservatorio: o escenario, unha tea negra no chan suxeitada por dous soportes de sombrilla da cafetería, unha furgoneta pasando polo medio... Tamén se votou en falla unha representación institucional, non digamos xa dos estamentos políticos da cidade, senon da directiva do centro. Debe ser que sen a presencia dos primeiros, estes últimos non se esforzan moito en organizar ben as cousas.

Finalizando, só queda esperar que proxectos como este se repitan en anos sucesivos. A modo de suxerencia, sería fermoso que, contando con máis tempo e tendo en conta a calidade dos compositores do conservatorio, se prepara unha música expresamente pensada para os poemas que se reciten. Non sei se será posible, pero é unha idea.

Sen máis, noraboa Lois!

Alberto Sánchez.